“İlk ana babamız, masum ve kutsal olarak yaratılmalarına rağmen yanlış yapma olanağından yoksun değildiler. Tanrı onlara özgür seçim hakkı tanımış, söz dinleyip dinlememe seçeneğini kendilerine bırakmıştı. Sonsuza dek güvenilir olmadan önce bağlılıkları sınanmalıydı. İnsan yaratıldığı zaman Şeytan’ın düşmesine yol açan ölümcül tutkunun denetlenebileceği bir sınav hazırlandı. Âdem ve Havva’nın söz dinlerliğini, imanını ve sevgisini sınamak amacıyla bahçeye bilgi ağacı yerleştirildi. Bu ağacın meyvesini tatmaları yasaklandı. Şeytanın ayartılarına maruz kalacaklardı. Ama sınavdan geçerlerse Şeytan’ın gücü kendilerine erişemeyecekti. Böylece Tanrı’nın süreğen beğenisini kazanacaklardı.” {Ellen G. White, 1GS 17.6}
“Tanrı insanı yasaya, yani tanrısal yönetim biçimine bağladı. Tanrı insanı günah işlememe gücüyle yaratabilir ya da Âdem’in meyveye dokunmasını engelleyebilirdi; ama o zaman insan robot olmaktan öteye geçemezdi. Özgür seçim olmadan zor kullanarak söz dinlerdi. Ne var ki böyle bir yaratılış Tanrı’nın zeka sahibi bir varlık yaratma tasarısına ters düşer ve Şeytan’ın, Tanrı’nın keyfi yönetimine ilişkin suçlamalarına kılıf oluştururdu.” {Ellen g. White, 1GS 18.1}
“Tanrı’nın yarattığı ilk insanın kötülük eğilimi yoktu. Ancak Tanrı insanın önüne oldukça güçlü bir seçim fırsatı koydu. İnsanın söz dinlemesi, sonsuz mutluluğunun ve yaşam ağacına erişiminin tek koşuluydu.” {Ellen G. White,1GS 18.2}
“Âdem ve Havva tanrısal yasaya bağlı kaldıkları sürece yeni bilgi hâzineleri ediniyor, mutluluğun taze kaynaklarını keşfediyor, Tanrı’nın ölçüsüz ve sarsılmaz sevgisine ilişkin daha açık kavramlar öğreniyorlardı.” {Ellen G. White, 1GS 19.1}
“Allah’ın Yasaları ve Günah” başlıkı yazının önceki —- sonraki bölümlerini okumak için aşağıdaki linkelere TIKLAYINIZ:
| Önceki |
İlk İnsanlar ve Aden Bahçesi |
Sonraki |
|---|
